Մանկության կայարանում տեղ զբաղեցնելով Կյանքի գնացքում՝ մի՛ փորձեք անպայման տեղ գրավել պատուհանի մոտ: Տպավորությունը խիստ մակերեսային կլինի: Եվ բոլորովին կարևոր չէ, թե որն է ձեր վագոնը, չնայած ոմանք գրեթե ողբերգություն են համարում, եթե փափուկ վագոնով չեն գնում: Ի վերջո տոմս – ծննդյան վկայական ունեցողի համար տեղն ապահովված է… Կարևորն այլ բան է. որպեսզի բազմաթիվ կայարաններում՝ Պատանեկություն, Հասունություն, Ստեղծագործություն, Անհաջողություն ու գուցե, Երջանկություն և շատ ուրիշ՝ ուրախ, բայց, ցավոք, կարճ կայարաններում բոլորն անեն ամեն հնարավորը, որ հետո, երբ գա ձեր ժամանակը, հրաժեշտ տաք խաղաղ կիսակայարաններում…
- Ինչու՞ Կյանքի գնացքում պատուհանից նայել խորհուրդ չի տալիս, ինչի՞ տպավորությունը մակերեսային կլինի:
Եթե կյանքի գնացքը համեմատենք հենց կյանքի հետ, ապա պատուհանից նայելը կլինի աշխարհը լավ ճանաչելը։ Ինչքան լավ ճանաչենք աշխարհը, այդքան շատ հայտնագործություններ կանենք մեզ համար, որոնցից շատերը կհիասթափեցնեն մեզ։ Մակերեսային կլինի աշխարհի ու այնտեղ ապրող մարդկանց մասին մեր կարծիքները, տպավորությունները։
- Փափուկ վագոն ասելով՝ ի՞նչ ի նկատի ունի հեղինակը, և իսկապե՞ս կարևոր չէ, թե ինչ վագոնով ես գնում։
Եթե, էլի կյանքի գնացքը համեմատենք հենց կյանքի հետ, ապա փափուկ վագոնը կլինի անկրկնելի հարուստ ընտանիքում ապրելը։ Իսկ թե կարևոր է, թե անկարևոր ինչ ձևի վագոնով ես գնում, դա տարբեր մարդկանց կարծիքով տարբեր է։ Մեկի կարծիքով՝ մեկ է, մյուսը չի կարող փափուկ վագոնով գնալ, մեկն էլ իր <<վագոնը>> առանց <<փափկության>> չի պատկերացնում։ Իմ կարծիքով՝ մեկ է։
- Մարդը ծնվեց — ձեռք բերեց Կյանքի գնացք նստելու տոմս, տեղն ապահովված է. հիմա ի՞նչն է կարևորը:
Իմ կարծիքով կարևորը այն է, որ կանգառները, որտեղ որ կկանգնի վագոնը, լինեն բազմացան, այն կանգառները, որոնց սպասել են շատ տարիների ընդհացքում։
Նազենի Սանոյանի բլոգ 